Faremos algo porque sempre convén lembrar o significado do 25 de novembro, para seugir alzando a voz ante esta porblemática que non cesa. Máis desde á área de igualdade do Concello de Ribadeo procuramos que todos os días sexan 25, e traballar a prol desta causa ao longo de todo o ano.
Como vén sendo habitual, a Mesa Interinstitucional de violencia de xénero do Concello de Ribadeo, que está integrada por persoa sanitario, educativo, polos FCSE, Policía Municipal e máis persoal do Concello, emite un comunicado con motivo do Día Internacional contra á violencia de xénero.
Velaquí tedes íntegro o comunicado enviado á prensa :
O número de denuncias por violencia de xénero nos últimos 5 anos disminuíu nun 9,6%, según o Observatorio contra a Violencia Doméstica e de Xénero do Consello Xeral do Poder Xudicial ( CXPX). Esto non se corresponde coa disminución do número de casos, senón que estamos ante unha bolsa oculta de maltrato que non deixa de medrar. O primeiro trimestre deste 2013 equipárase nas denuncias interpostas ao número das presentadas no primeiro trimestre do 2007, que foi o momento no que se comezou a recoller ese dato na estatística xudicial.
Por outra parte, os recursos para ofrecerlle ás mulleres vítimas de violencia de xénero cada vez son menores e a sensibilidade das persoas nos diferentes ámbitos( policial, sanitario, educativo, social e xudicial) minguou considerábelmente. Hai unha mensaxe de desmoblización e desesperanza para quen no seu fogar, en silencio sofre día a día esta barbarie froito do patriarcado.
A crise está a ocasionar o recrudecemento da violencia económica. As mulleres afectadas pola reforma laboral, polos recortes en dependencia, polos despidos teñen que volver a depender das súas parellas, reconvertidos como antaño nos principais sustentadores da economía familiar. Todo isto, unido ao aillamento, o maltrato psicolóxico que anula ás vítimas deixándoas sen vontade, ou ao medo aos golpes e a morte ten un resultado final enganoso: redúcese o número de denuncias, pero non porque disminuíran os casos de violencia. Por poñer, un dato, no que levamos de 2013, só un 18,2% das mulleres asasinadas denunciara previamente ao seu agresor.
O empeoramento económico acompañado de falta de alternativas desde as institucións ten un efecto disuasorio nas vítimas. De novo, estamos ante unha situación que require a necesidade de emancipación das mulleres para poder dar o paso a unha vida independente do agresor. A violencia económica é moi agresiva, terríbel, porque non se ve e non se detecta. A violencia económica leva á violencia psicolóxica, pero ambas son díficiles de probar o que leva engadido que para demostrala, a vítima ten que atoparse cunha xuíza ou xuiz que sexa capaz de recoñecer os síntomas desta violencia psicolóxica.
Outra circunstancia preocupante é a disminución das medidas cautelares impostas polos xulgados de violencia de xénero. Por exemplo, das 7.750 ordes de protección acordadas no primeiro trimestre do 2012, este ano, no mesmo período do anos só se ditaron 4583, o que supón un descenso do 7,11.
Cabe subliñar tamén a práctica cada vez máis extendida por parte dos maltratadores de poñer fin á muller acompañada das e dos fillos, como está a acontecer nos casos máis graves de violencia, que son os que rematan en feminicidios (que é como en verdade deberíamos chamar aos asasinatos das mulleres) . Neste ano 53 mulleres e 7 nenos/as perderon a vida.
E por último, queremos amosar a preocupación polo incremento de casos de maltrato entre nenas e adolescentes influído tamén porque o inicio das relacións de noviazgo no Estado español adiantouse aos 13 anos. Un tercio das mulleres que son vítimas de violencia de xénero son menores de 30 anos. O maltrato non se ciñe ás agresións físicas. Comezan a darse formas de violencia máis propias desta xeración, as que xurden co uso das novas tecnoloxías que resultan aínda máis díficiles de detectar e distinguir. As redes sociais, os servizos de mensaxería utilizados nos teléfonos móviles, como o Whatsapp, entre outros instrumentos están facendo dano entre a xente moza, combinado con outras formas de violencia máis propias desta xeración como a que se exerce cos ciumes. Un alto porcentexe de xoves recoñece os ciumes como unha manifestación de amor no canto de calificalos como unha forma de control.
Son formas de violencia máis silenciosas pero que é importante que sexan recoñecidas para ser combatidas.
Charla o vindeiro 25 de novembro na Casa dasLetras :
E para sabermos un pouco máis destas violencias máis ocultas, o luns 25 de novembro temos unha charla ás 20.15 h na Casa das Letras, onde imos contar cunha das colaboradoras de Pikara Magazine. Bárbara G. Vilarinho disertará arredor de ” Por qué o chaman feminazi, cando queremos decir igualdade??
Ribadeo Muller 