Este ano as xornadas de violencia de xénero do Concello de RIbadeo centranse nos poderes que sustentan á violencia machista

Nos tempos actuais de recortes e crise sistémica faise máis patente a necesidade de formármonos  e de ter espazos de encontro e reflexión para partillar  cómo atallar esta problemática. Este ano queremos centrármonos nos poderes estruturais que dificultan e impiden o avance  das políticas dirixidas a eliminar a violencia machista. Os diferentes poderes ( o  económico, o xudicial, o político )   a   través do mercado laboral, das leis,  dos medios de comunicación, da publicidade sustentan con formas máis sutís o actual  sistema patriarcal .  Ao tempo,  emerxen novas formas de violencia  cara ás mulleres, como a violencia sexual pola  inxesta  de sustancias químicas ou a violencia dixital.

Un ano máis o ente organizador destas xornada, a  Comisión  Interinstitucional de  Violencia de  Xénero, quere poñer ao alcance de todas  as persoas  novos  elementos de debate e reflexión para divisar un futuro esperanzador para esa metade da humanidade, para as mulleres, mozas e nenas.

As xornadas están dirixidas a profesionais que traballan a violencia de xénero  en calqueira das súas dimensións, desde profesionais dos servizos sociais, técnicas/os de Igualdade, avogadas/os, educadores/as familiares, profesorado, axentes das forzas e corpos de seguridade do Estado, policía local, persoal sanitario, persoas que integran as asociación de mulleres e asociación en xeral, persoal técnico das administración, responsables políticos, alumnado… e calquera persoa interesada no tema.

Dsenvolvéranse o venres 19 de abril pola tarde e máis o sábado ao longo de todo o día no Teatro de Ribadeo. É preciso inscribirse se vas asisitir a toda a xornada, xa que recibirás un certificado acreditativo. Quén queira poderá pasarse a algunha sesión ou charla que lle interese.

 

 

Hoxe traemos a memoria á activista estadounidense, abolicionista e figura destacada do movemento de mulleres, Elizabeth Cady Stanton .

Hoxe traemos a memoria á  activista estadounidense, abolicionista e figura destacada do movemento de mulleres, Elizabeth Cady Stanton (12 de novembro de 1815 – 26 de outubro de  1902). No 2015 cumpriránse dous decenios do seu nacemento, pero desde o Ribadeomuller queremos lembrar importante papel desta feminista estadounidense  que  dirixiu xunto a Susan Brownell Anthony, a loita polo  sufraxio feminino en Estados Unidos.

En 1848 Stanton e Lucretia Coffin Mott, a quen coñecera en 1840, organizaron a primeira asamblea en defensa dos dereitos das mulleres en Seneca Falls (New York). Para este congreso, Stanton redactou unha Declaración de Sentimentos, na que propuña  unha resolución que esixía o dereito ao voto para a muller. Foi neste congreso onde coñeceu a Susan B. Anthony.  A declaración de Séneca Fallas é  moitas veces  acreditada como o  inicio dos movementos organizados de dereitos das mulleres e do sufraxio feminino nos Estados Unidos.

 Desde 1868 até  1870,  Elizabeth Cady Staton e Susan B. Anthony publicaron o semanario Revolution, en New York, e en 1869 fundaron a Asociación Nacional para o  Sufraxio Feminino (que a partir de 1890 chamouse  Asociación Nacional para o Sufraxio das  Mulleres Estadounidenses), da cal Stanton foi presidenta até 1892. En 1888 colaborou na  fundación do Consello Internacional das Mulleres. Foi coautora, xunto con Anthony e Matilda Joslyn Gage, dos  tres primeiros volumes de Historia do sufraxio feminino, (6 volumes, 1881-1922).

 Destacamos os seguintes traballos realizados por Elizabeth C. S.  :

Libros

• History of Woman Suffrage; Volúmenes 1–3 (escrito junto con Susan B. Anthony y Matilda Joslyn Gage); volúmenes 4–6 (completado por outros autor@s, incluíndo a Anthony, Gage, e a Ida Harper) (1881–1922)
• Solitude of Self (orixinalmente presentado como un discurso en 1892; máis tarde publicado nunha edición de tapa dura por Paris Press)
• The Woman’s Bible (1895, 1898)
• Eighty Years & More: Reminiscences 1815–1897 (1898)

Selección de xornais e  revistas

• Revolution (Stanton, coeditora) (1868–1870)
• Lily (publicado por Amelia Bloomer; Stanton como contribuidora)
• Una (publicado por Paulina Wright Davis; Stanton como contribuidora)
• New York Tribune (publicado por Horace Greeley; Stanton como contribuidora

 Selección de ensaios e discursos

• Declaration of Rights & Sentiments (1848)
• A Petition for Universal Suffrage (1866)
• Self-government the Best Means of Self-development (1884)
• Solitude of Self (1892)
• The Degradation of Disenfranchisement (1892)
• Discursos: “Our Girls,” “Our Boys,” “Co-education,” “Marriage and Divorce,” “Prison Life,” e  “The Bible and Woman’s Rights,” “Temperence and Women’s Rights”.

Nesta páxina podemos atopar moito da súa obra:

http://ecssba.rutgers.edu/pubs/publications.html

Máis de 200.000 mulleres traballan a tempo parcial para poder coidar a persoas dependentes.

Segundo a Enquisa de Poboación Activa (EPA) as mulleres suplen a falla de servizos públicos acaídos.

Máis de 200 mil mulleres traballaban a tempo parcial o ano  pasado para poder coidar a persoas dependentes ante a escasez de  servicios acaídos e asequibles económicamente para os  seus familiares ou  a imposibilidade  de costealos, según las variables de submuestra de la Encuesta de Población Activa (EPA) difundidas este luns polo  Instituto Nacional de Estatística.

Un total de 359.500 personas traballaron a tempo parcial no 2011 co obxecto de dispor de tempo para poder coidar a persoas que non se podían valer por sí mesmas, un 0,6 por cento menos que no ano anterior. A práctica totalidade das persoas eran mulleres.

Según o INE, un 55,9 por cento  desas mulleres considera que non hai “servicios acaídos ás persoas dependentes”  e de existires non poden costealos.

Na actualidade, 176.529 persoas sen cualificación profesional exercen de cuidador@s dos seus  familiares e 163.534 son mulleres, según os últimos datos disponibles do  convenio especial de cuidadores/as  non profesionales de persoas en situación de dependencia que publica o IMSERSO.

O  45,33% das persoas en situación de dependencia que se encontran actualmente no sistema están recibindo unha prestación económica por ser atendidas no seu fogar polos familiares  no canto de ter asistencia especializada.

Destos datos despréndese asimesmo que das personas coidadoras non profesionais, 78.185 teñen menos de 50 anos, frente a un total de 98.344 que xa os cumpriron. De feito, 39.292 persoas que están coidando de xente que non poden valerse por si mesma, teñen xa máis de 60 anos de idade.

O traballo dos coidads non se cuantifica economicamente. Non se fala del, porque non é un traballo mercantilizado. Máis a súa aportación ao PIB como ven sinalando desde hai anos investigadoras como Mª Ángeles Durán representa  arredor do 11%.

 

As mulleres gañamos espazos e posicións correndo. As maratóns e a participación feminina.

Estes días circulou polas redes socias esta foto de Katherine Switzer. Foi unha corredora que non dubidou en desafiar as normas establecidas no 1967 para  poder correr nunha maratón, xa que até ese momento o aceso das mulleres a participar nese tipo de probas estaba prohibido.

Era o ano 1967, e celebrábase a maratón de Boston, cando esta muller se inscribiu como  KV Switzer  para ocultar a súa verdadeira identidade . Cruzou a  liña de saída  co  dorsal 261 no coma  se  fose  un corredor máis. Pero Kathrine pasou á historia cando un  dos  xuices a metade da  carreira ( no Km. 4 )  deuse  conta e  saltou  tras ela  para detela. O  codirector da proba abalanzouse  sobre ela e berroulle : “Fóra da miña  carreira”.  Máis o resto de corredores impediullo e a  “escoltaron” para que puidera  rematar a  carreira, cun tempo de 4 horas e 20 minutos. A fotografía deste momento  deu  a  volta ao mundo. E marcou  precedente histórico.

Katherine Switzer correu  35 maratóns, gañando o  maratón de New York en 1974, e  acadando a súa mellor marca, 2:51.33, cando quedou segunda en 1975 no maratón de Boston. É a muller  coa sexta mellor marca do mundo.

Desde entón Kathrine Switzer  adicouse  a  loitar  contra a desigualdade  entre mulleres e hombres, organizando carreiras en 27 países, Avon International Running Circuit, nas  que  participaron máis de 1.000.000 de mulleres, até  que acadou  en 1984 que  a maratón feminina fora proba olímpica.

Hoxe en día adícase a organizar carreiras por todo o mundo e sigue inculcando ás mulleres o verdadeiramente importante que é facer deporte e cómo non, comenzar a correr.

Un pouco de historia sobre a participación das   mulleres nas maratóns :

Entre as carreiras máis agotadoras de fondo están a maratón e o campo a través ou cross. A 1º maratón da historia olímpica celebrouse en Atenas en 1896 desde a cidade de Marathon até Atenas ( 42 km). A 1ª maratón feminina xógase desde os xogos de Los Ángeles ( 1984)

Cando aínda non foran  admitidas as mulleres nos campionatos oficiais, Grete Waitz demostrou  que tamén podían brilar  nesta distancia. En 1978 gañou a súa  primeira maratón de New  York –rematando  primeira alí en nove ocasións–, cun crono de 2:32:29, que rebaixaba en dous minutos o récord do mundo. Logo melloraría até catro veces o récord mundial, sendo a  primera campioa do mundo en 1983 e  subcampioa olímpica en 1984.

Nos  Ángeles en 1984  debutou  a  maratón femenina  nos  Xogos  Olímpicos. Joan Benoit, que se  inciara na carreira a pé  como unha forma de rehabilitación tras fracturarse unha perna mentras esquiaba, convertiuse  na primeira campioa. Cando  Joan Benoit gañou a medalla de ouro nesta primeira maratón olímpica para mulleres cun tempo de 2:24:52, o seu tempo gañaría 11 das 20 maratóns olímpicas anteriores para homes

A historia das mulleres no deporte sigue o mesmo decorrer negativo que no resto das disciplinas. Foron moitos os prezuízos que debeu superar até chegar ao momento actual no que as mulleres ocupan un espazo  relevante no mundo deportivo, pero aínda quedan moitas condicións, premios e trato  diferenciados e discriminatorios con respecto aos homes que hai que mudar.

 

O Centro de Información ás Mulleres informará sobre os cambios ante a integración das empregadas do fogar no Réxime Xeral.

O Centro de Información ás Mulleres informará sobre os cambios ante a integración das empregadas do fogar no Réxime Xeral.

O 18 de novembro entrou en vigor o decreto-lei que  moderniza a relación laboral do servizo no fogar familiar que até o de agora rexíase por unha lei que se remontaba a 1985.  O decreto aprobado non supón a aplicación do Etatuto dos Traballadores ás traballadoras do fogar. As condicións siguen sendo inferiores pero son un importante paso cara adiante no recoñecemento dos deitos ao traballo doméstico asalariado.

Regula o traballo das empregradas do fogar mediante o que se establece que cobrarán en metálico alo menos o salario mínimo interprofesional e contarán cunha xornada máxima semanal de carácter ordinario de cuarenta horas.

A integración das empregadas do fogar no Réxime Xeral supón unha equiparación nalgúns dereitos e deberes coas restantes persoas traballadoras. Aquelas que traballen como empregadas do fogar, ao ser dadas de alta na Seguridade Social deben ter un contrato por escrito no que como mínimo se estipule: número de horas de traballo semanas; salario mensual ou por hora, salario en especie; se existe ou non pacto de pernoctación e a súa retribución e o número de conta bancaria do/a titular familiar onde domiciliar a cotización.

Este cambio normativo entrou en vigor o pasado 1 de xaneiro de 2012 e dáse un prazo de seis meses naturais para que as empregadas e as persoas titulares de fogares familiares(empregador/a) poidan adaptarse á nova situación coa que a integración será plena a partir do 1 de xullo de 2012.  A partir de agora a Inspección de Traballo actuará de oficio e a instancia de parte no caso de detectar  a persoas traballando nun fogar sen estar dadas de alta. O pacto de non asegurar á traballadora a cambio de pagarlle algo máis de salario non ten ningunha validez.

Establécese un período transitorio  até 2019 para que a adaptación non sexa lesiva para as e os empregadores nin teña consecuencias sobre o emprego.
Polo de agora, non se contempla que as empregadas vaian a ter dereito a cobrar o paro. Co cal, haberá que seguir demandando Igualdade real entre estas traballadoras do fogar   e o resto das persoas traballadoras.

Desde o Centro de Información ás mulleres poñemos á avogada á disposición dos empregadores e empregadoras e mais das traballadoras do fogar para clarexar as dúbidas que teñades  respecto á nova normativa. Podemos axudarvos coas nóminas, modelos de contrato, etc. Xa sabedes que podedes contactar co servizo, por teléfono (982.120 739), por correo electrónico (cim@ribadeo.org) ou ben presencialmente  no Auditorio Municipal Hernán Naval, 1º andar.